Po zmianach z dnia 9 lipca 2018 roku ogólny termin przedawnienia roszczeń wynosi obecnie sześć lat, zaś dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata.

Sześcioletni termin przedawnienia został przyjęty także do roszczeń stwierdzonych prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego oraz stwierdzonych ugodą zawartą przed sądem, albo sądem polubownym, albo ugodą zawartą przed mediatorem i zatwierdzoną przez sąd.

Jeżeli stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, to roszczenie o świadczenie okresowe należne w przyszłości przedawnia się z upływem trzech lat.

Ponadto w przypadku wierzytelności względem konsumentów wprowadzony został zapis mówiący, iż po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia. Dotychczas dłużnik musiał złożyć zarzut przedawnienia, a po zmianach w sprawie przeciwko konsumentowi sąd będzie zmuszony zbadać przedawnienie z urzędu.

Warto podkreślić, iż nie jest to zapis bezwzględny i w wyjątkowych przypadkach sąd będzie mógł, po rozważeniu interesów stron, nie uwzględnić upływu terminu przedawnienia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi, jeżeli wymagają tego względy słuszności. W takim przypadku sąd będzie musiał rozważyć:

• Długość terminu przedawnienia,
• Długość okresu od upływu terminu przedawnienia do chwili dochodzenia roszczenia oraz
• Charakter okoliczności, które spowodowały niedochodzenie roszczenia przez uprawnionego, w tym wpływ zachowania zobowiązanego na opóźnienie uprawnionego w dochodzeniu roszczenia.

Podstawa prawna: ustawa z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018, poz. 1104).